Сулҳ моли наҳзату мухолифин нест ва набуд!
Солҳои охир роҳбарият ва намояндагони ТЭТ ҲНИ бо муроҷиати худ ба кишварҳои кафили сулҳи тоҷикон худро чун “қосиди сулҳ” нишон дода истодааст. Ин методи роҳбарияти ҳизби ифротии наҳзат дар вақту замоне руи кор меояд, ки моҳи июн яке аз ҷашнҳои муқаддаси миллати мо ба имзорасидани Созишномаи истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ ба имзо расидааст.
Кабирӣ борҳо дар баромади хеш аз “нақши таърихӣ”-и Иттиҳоди оппозитсиони тоҷик ҳарф зада, сулҳу ваҳдатро моли наҳзатиён донистааст. Дар суханрониҳои ҳангомаҷӯёнаи худ дар ин бора сотаҳо сухан мегуяд.
Ин золиму хунхор барои расидан ба максади нопоки хеш ва назди хоҷагонаш хизмати хирсона кардан мехоҳад вазъи орому осудаи Ватанро ноором сохта мардумро боз ба шӯр андозад. Хело хандаовар ва нафратвораст, ки ин кури лаин кадом як босмачиёнеро таърифу тавсиф намуда хамчун инсонҳои ватандӯсту миллатпараст унвон кардааст, ки оғози асри 20 ба куштори мардум даст зада буданд. Ин хоин, ки максади гаразноку нопок дорад, аз аввалин инсонҳои бавиҷдону маорифпарвари он солҳо ҳарфе нагуфт.
Пас, маълум мешавад, ки ӯ низ аз он босмачиён беш нест. Ба Кабириву “кабириҳо” гуфтанием:
– худобехабарони ватангадо, бас аст тафриқандозӣ!
– Кабирии модарбахато, бас аст хунрезӣ!
– золиму хунхор, разилу беимон бас аст ятим мондани фарзандон, беваву бесарпаноҳ гузоштани модарон, доғи фарзанд дидани падару модарон!
– беимони хайвонсифат ба гайр аз Ту ва косалесонат кадом инсони солимфикр барои зиндагии хушбахтонаи мардум монеъ мешавад?
– ин ҳамон ту барин ватанфурушони косалеси беимону лаин, ки ҳоло ҳам чашмашон дар хоб асту ин зиндагии осудаву ободро дида наметавонанд!
– ин хамон Ту барин хоинони ватан, ки мансабу курсиҳои роҳбари давлат бовар кардаро туфайли аъмоли ношоиставу хиёнат ба Ватан аз даст додаву дар аламанд!
– фаромуш насозед, ки ба хотири осоиштагӣ Пешвои миллат замоне 30 дарсади вазифаҳои калидии ҳукуматро ба ихтиёри нерӯҳои мухолифин вогузор намуданд, аммо Ту ва Ту барин беимонон хиёнат ба ватан кардед!
– имрӯз Ту! Кабирии беимону хунхору золим ва ватанфуруш ҳар минбарро бо пуштибонии хоҷагонат ба манфиати худу зиёни миллат истифода мекуни!
– хаминро бидон Кабирии хайвонсиришт! Хақиқат барои халқ ошкор аст, ҳоҷат ба шарҳу тавзеҳи сохтаву дурӯгин нест.
– Бо ин гуфтахои бемантикат ошкоро баён намуди, ки Туву хаммаслаконат босмачӣ хастед, на чизи дигар!
Ахмедова М.А. – н.и.и., дотсенти
кафедраи менеҷменти ДДҲБСТ