Тарафдорони собиқ ҲНИТ боз чи мехоҳад
Авлодони гузаштаи миллати мо, борҳо шакли ташкили иљтимоии беназирро эҷод намуда буданд, ки он шакли санљидашударо имрўз мо меомўзем ва пайваста бо тақозои замони муосир тадбиќ менамояд. Воқеан ҳам, ҳамон расму ќоидањо умри љовидон дораду нигоҳ дошта мешавад, агар раќобатпазир бошанд. Ва ифтихор бояд кард, ки кулли арзиҳшо ва меёрҳои иљтимоиро, ки ориётаборон эљод намуда буданд, дорои сифатҳои умумибашарї буда ба мазмуни љомеаи дунявї комилан рост меояд ва заминаҳои бунёдии он ҳам мебошад.
Дар вақти суханрониҳои Сарвари давлат доир ба ваҳдати миллӣ ва эҳёи гаштани Тоҷикистон мо дарк мекунем, ки дар ниҳоди ин шахс ду чиз ҳаст: якум- беҳ гардонидани вазъияти ҳаёти сиёсӣ, иқтисодӣ ва фарҳангии мардум аз солҳои 1992 то имрӯз; дуюм- иртиботи қавӣ ба арзишҳои маънавии халқи тоҷик, ки дар тӯли асрҳо рушду камол ёфтаанд. Масъалаҳои оштӣ, дӯстӣ, сулҳ дар таърихи халқи тоҷик ба ҷанг, таҳрибкорӣ ва низову нифоқ муқобил гузошта шудаанд. Тоҷикон, ки аз аҳди Муҳаммад паёмбар (с) дини мубини исломро қабул кардаанд, ба арзишҳои маънавию ахлоқии он ҳамеша садоқат доштанд.
Аммо баъди пош хӯрдани Иттиҳоди Шeравӣ аз бесарусомониҳои ҳукумати Тоҷикистон сӯистифода бурдани иддае аз гурӯҳҳои фитнагарон, хиёнаткорон Тоҷикистонро ба майдони ҷанг мубадал гардониданд. Ҳар ҳизбу ҳаракатҳои оммавие, ки хоҳ аз тарафи халқ ё аз тарафи ҳукуматдорон ташкил карда шуд, ин карахтии мардумро шикаст, вале барои якпорчагӣ ва устувории давлатро нигоҳ надоштан, Тоҷикистон ба вартаи ҳалокат оварда шуд. Дар давраҳои гуногуни таърихӣ мардумро ба хотири ҳаёти осоишта ба дӯстию рафоқат, ҳамбастагию ваҳдат мехонданд. Амнияту саодати халқ ҳадафи асосии мардум ба ҳисоб мерафт. 7-уми апрели соли 1995 дар иҷлосияи Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон Сарвари давлат таъкид карда буданд: «Барои миллати мо на ҷангу зӯроварӣ, балки фарҳангдӯстиву сулҳпарварӣ, одобу ахлоқи ҳамида, шаҳрдорию бунёдкорӣ, меҳмоннавозию инсондӯстӣ хос аст».
Яке аз усулҳои фаъолияти давлат ба ҷо овардани эҳтироми динӣ, тарафдории гуногунандешагӣ, мубоҳисаҳои корӣ дар роҳи муайян намудани сиёсати иқтисодӣ ва илмию фарҳангист, на тарафдори ҷанг, низову нифоқ. Аксарияти мардуми Тоҷикистон мусалмон ҳастанд. Дар ҷумҳурӣ намояндагони дину мазҳабҳо кам нестанд. Ҳукумат танҳо мазҳаби дини мубини исломро эҳтиром мекунад, ҳамчунин барои ба ҷо овардани эҳтиром, эътиқоди динии халқҳои дигар дахолат намекунад. Вале ин маънои онро надорад, ки пешвоёни дин, [изб[ои диние, ки фаъолият мекарданд, он[оро давлат ма[кум накарда буд. Лек афродоне дар xамъияти мо намудор шуданд, ки мусалмону кофирро тақсим намоянд ва байни он[о низоъ ангезанд. {изб[ои сиёсие, ки дар қаламрави xум[урb фаъолият доранд, ташкилотb-оммавb ба шумор мераванд. Вазифаи он[о [имояи манфиат[ои иxтимоb ва синфиро ба xо овардан аст.
Дар қонун гуфта нашудааст, ки [изб[ое, ки қонунан амал мекунанд ба осудагии халқ халал расонанд ва байни он[о низоъ барангезанд. Вазифаи он[о баланд бардоштани некeа[волии xамъият аст.
Соли 1993 Президиуми Суди Олии XТ {НИТ-ро барои вайрон кардани Конститутсия ва қонун дар бораи итти[одия[ои xамъиятb фаъолияташро манъ кард. Вале 12 августи 1999 ин [изб аз нав ба фаъолият шурeъ кард. {амаи ин гузашт[о ба хотири осудагb буд. Пас чаро {НИТ аз нав ба {укумати Тоxикистон эътироз баён мекунад? Вале рафтори худ ва аъзоёнашро та[лил намекунад? Аксарияти мардум [ар чанде, ки мусалмон [астан тарафдори чунин [изб нестанд! Хуб мешуд, ки сарвари [изб ва тарафдоронаш аз {укумати мамлакат аз нав фаъолият карданро талаб накунанд. {афт [избе, ки амал мекунад бас аст барои сохти демократикунонии xомеа. Эътиқод кори шахсии [ар як инсон аст ва мо тамоми ру[ониёни xум[уриро даъват мекунем, ки умури диниро дар партави қонун танзим, дар рушду камоли маънавии мардум ва ба ин васила ба оромии xомеа ва рушди он хидмат намоянд.
Илова бар ин, чуноне, ки таърих шањодат медињад, њамон љомеаи инсонї ва қавму миллатҳо зинда мондаанд, ки агар механизми иттињодгардии онҳо фаъол кор кардаасту дар атрофи ягон ѓояи асил гирд омадаанд. Имрўз мардуми кишварамон дар атрофи ғояи вахдати миллї гирд омадаанд ва онро дар арзу тўл густариш дода истодаанд, то ин ки мазмуни воқеии онро ғанї гардонанд.
Мирсаидов С.А. – кафедраи маркетинг-агробизнеси ДДҲБСТ